Ο Χυμος
Πραξιτέλης Πολλάκης
Οι αριστεροί, κεντρώοι, οι δεξιοί, αναρχικοί, οικολόγοι, όλοι μου την δίνουν! Αν θες παρέα κάντο σαν άνθρωπος, όχι σαν πρόβατο σε μαντρί. Αν γουστάρεις τις ταμπέλες και τις ταυτότητες, χτύπα τατουάζ στο κούτελο την αστυνομική. Όσο για τους οικολόγους, πρέπει να τους δώσει κανείς μια ανοιχτή κούτα με πλαστικά άδεια μπουκάλια και να τους κυνηγά με ένα κουζινομάχαιρο, να δω αν θα σταματούν κάθε τρεις και λίγο να μαζέψουν αυτά που αφήνουν πίσω ή θα κοιτάξουν την πάρτη τους.
Οι ρομαντικοί, οι κυνικοί, οι λογικοί, οι δουλευταράδες, οι τεμπέληδες, οι αλήτες, όλοι όσοι κορδώνονται επιδεικτικά! Μου τη σπάει κι ο εαυτός μου που ακόμα και τώρα που θέλω να γράψω δυο κουβέντες σταράτες, βράζει, κάνει κωλοτούμπες και μπερδεύει τους λογισμούς. Μου τη σπάνε όλοι αυτοί και μπουχτίσαμε αλήθεια.
Ίδια τσουβαλιασμάτα, ίδιος χυμός που κάθισε στο τραπέζι και μουχλιάζει, μέχρι που γίνεται η τούμπα, γυρίζει το τραπέζι, γυαλιά καρφιά όλα και μετά ξανάρχεται ο χυμός να κάτσει πάλι να πιάσει να σαπίζει.
Μ´ αρέσουν, μόνο λίγοι, που κάθονται σε μια γωνια παραπεταμένοι κι έχουν μια σκέψη, όχι οι φιλόσοφοι που κάνουν πολύπλοκη και την καρφίτσα. Αυτοί που κοιτάνε το χυμο και σιωπούν. Δεν έχουν ταυτότητα, δεν έχουν ζωή, σαν λυκοι που δειλιάζουν, περιμένουν. Και ξέρουν. Ξέρουν ότι μπουχτίσαμε με όλους τους άλλους. Γέμισε, άδειασε και ξαναγέμισε ο κόσμος με τους ίδιους ανθρώπους.
Εκείνοι μου αρέσουν. Αλλά κι αυτοί κάθονται κι απολαμβάνουν την γνώση, την κοροϊδία και αφήνουν να καθίσει η μούχλα. Και έρχονται και φεύγουν...
Τι να πω; Ίσως φταίει ο άνθρωπος.