"Η δουλειά είναι το καταφύγιο των ανθρώπων που δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο." 
Oscar Wilde

 

 Federico Garcia Lorca
Η Αυγή 
 
Η αυγή της Νέας Υόρκης έχει
τέσσερις κίονες από λάσπη
κι έναν ανεμοστρόβιλο από μαύρα περιστέρια
που βουτούν μέσα στ´ ακάθαρτα νερά.

Η αυγή της Νέας Υόρκης όλο θρηνεί
μες στις απέραντες σκάλες,
αναζητώντας ανάμεσα στ´ αγκωνάρια
νάρδους σχεδιασμένης αγωνίας.

Φθάνει η αυγή κι όμως κανένας δεν την δέχεται στο στόμα του,
γιατί εκεί κάτω δεν υπάρχει πρωί και ελπίδα πιθανή.
Κάποτε τα νομίσματα σε μανιασμένα σμήνη
τρυπούνε και καταβροχθίζουν τα εγκαταλειμμένα παιδιά.

Κείνοι που πρώτοι βγαίνουν έξω, νιώθουνε μέσα στα κόκκαλά τους,
πως δε θα υπάρξει ούτε παράδεισος, ούτε έρωτες που φυλλοροούν.
Ξέρουν πως πάνε προς το βόρβορο των νόμων και των αριθμών
προς τ´ άτεχνα παιχνίδια, προς τους άκαρπους ιδρώτες.

Σαβανωμένο είναι το φως ανάμεσ´ από αλυσίδες και θορύβους
στην καταφρόνια, την αδιάντροπη μιας επιστήμης δίχως ρίζες.
Άνθρωποι ανύπνωτοι τρικλίζουν στα προάστια
σα να γλίτωσαν από κάποιο ναυάγιο αίματος.
 Και η Ισπανική εκδοχή:

La aurora

La aurora de Nueva York tiene
Cuatro columnas de cieno
Y un huracán de negras palomas
Que chapotean las aguas podridas.

La aurora de Nueva York gime
Por las inmensas escaleras
Buscando entre las aristas
Nardos de angustia dibujada.

La aurora llega y nadie la recibe en su boca
Porque allí no hay mañana ni esperanza posible.
A veces las monedas en enjambres furiosos
Taladran y devoran abandonados niños.

Los primeros que salen comprenden con sus huesos
Que no habrá paraíso ni amores deshojados ;
Saben que van al cien de números y leyes,
A los juegos sin arte,a sudores sin fruto.

La luz es sepultada por cadenas y ruidos
En impúdico reto de ciencia sin raíces.
Por los barrios hay gentes que vacilan insomnes
Como recién salidas de un naufragio de sangre.


Σημερινό Πεζογράφημα

Απόσπασμα από το βιβλίο "Δον Κιχώτης" του Miguel de Cervantes
"… Σ´ αυτό παρατήρησε ο σκουταριώτης:
-Κύριε, μιας κι αυτές οι κακοπέρασες είναι μες στον τρύγο της ιπποσύνης, πέστε μου η ευγένειά σας αν συμβαίνουν πολύ συχνά ή πέφτουν μακριά η μια απ´ την άλλη. Γιατί, μου φαίνεται εμένα, πως ύστερα από δυο τέτοιους τρυγητούς θα ´μαστε άχρηστοι για τον τρίτο, εξόν αν μας βοηθήσει ο Θεός με τη μεγάλη σπλαχνία του.
-Μάθε, φίλε Σάντσο, απάντησε ο δον Κιχώτης, πως η ζωή των στρατοκόπων ιπποτών είναι εκτεθειμένη σε χίλιους δυο κινδύνους κι ατυχήματα. Απ´ την άλλη μεριά, όμως, προσφέρει τη συνεχή δυνατότητα να γίνουν οι στρατοκόποι ιππότες βασιλείς και αυτοκράτορες, όπως απέδειξε η πείρα για πολλούς και διάφορους ιππότες, για τους οποίους έχω πλήρη στοιχεία της ιστορίας τους. Και θα μπορούσα να σου μιλήσω τώρα, αν αν μου το επέτρεπαν οι πόνοι, για μερικούς που, μόνο και μόνο με την αξία των μπράτσων τους, ανέβηκαν στα υψηλά αξιώματα που σου ανέφερα. Κι οι ίδιοι πέσανε πριν και μετά σε πολλές συμφορές και αθλιότητες: όπως ο γενναίος  Αμαδίς ντε Γκάουλα, που έπεσε στην εξουσία του θανάσιμου εχθρού του Αρκαλάους, του μάγου, ο οποίος, έχοντας τον αιχμάλωτο, θεωρείται βέβαιο ότι του ´δωσε πάνω από διακόσιες βουρδουλιές με τα χαλινάρια του αλόγου του κι ενώ ο άλλος ήταν δεμένος σε μια κολόνα ενός προαυλίου. Ακόμα, υπάρχει ένας κρυφός συγγραφέας, αρκετά καλής πίστεως, που λέει ότι, αφού συνέλαβε με κάποια παγίδα τον Ιππότη του Φοίβου, του τράβηξε το πάτωμα κάτω απ´ τα πόδια, σ´ ένα κάστρο, και πέφτοντας βρέθηκε μέσα σ´ ένα υπόγειο βάραθρο, δεμένος χειροπόδαρα. Κι εκεί του χύσαν στ´ άντερα με καθετήρα νερό, πάγο κι άμμο, που κόντεψε να τα τινάξει. Κι αν δεν έτρεχε, εις βοήθειά του σ´ εκείνη τη μεγάλη δοκιμασία, ένας μεγάλος φίλος του και σοφός, θα την είχε πολύ άσχημα ο κακόμοιρος ιππότης. Πράγμα που σημαίνει ότι εγώ μπορώ μέχρι και να καλοπεράσω ανάμεσα σε τόσο καλούς ανθρώπους, διότι πολύ μεγαλύτερους εξευτελισμούς πέρασαν εκείνοι απ´ αυτούς που περνάμε εμείς τώρα…"