Νίκος Καββαδίας

Του Πολέμου / Στο άλογο μου

  Δεν ήξερα που πήγαινα. Πόσο θα βαστούσα. Αν γλιστρούσα κι έπεφτα δε θα ξανασηκωνόμουνα. Το ίδιο και το μουλάρι. Οι κατεβασιές από τους χειμάρρους όλο και θέριευαν. Σκεφτόμουνα τη θάλασσα, τη σιγουριά της, το γιατί ποτέ δεν την φοβήθηκα. Να πνίγεσαι στη θάλασσα, μουρμούριζα, είναι φυσικό - στη στεριά είναι κάτι που ´χει μέσα του μπαμπεσιά. Ένιωθα την ατίμωση ενός θανάτου από γλυκό νερό, μέσα στην λάσπη. Ξαφνικά κουτρήσαμε κι οι δύο πάνω σε κάτι που θα ´πρεπε να ´ταν τοίχος. Το χαλινάρι ξέφυγε από τα χέρια μου.

Όλο το Βιβλίο ΕΔΩ